Wetenschapper vernietigt de Corona-sprookjes van regeringen en elites

Een van de meest gerespecteerde epidemiologen van onze tijd heeft twee studies gepubliceerd die talrijke Corona-mythes van de mainstream ontkrachten.
De mainstream media verzwijgen zijn bevindingen grotendeels – waarschijnlijk omdat zij niet passen in het narratief van de dodelijke epidemie en het gebrek aan alternatieven voor totalitaire maatregelen om
“de pandemie te bestrijden”.

John P. Ioannidis is niet zomaar iemand. De statisticus en epidemioloog is een van de meest geciteerde wetenschappers ter wereld. Meer dan 400 publicaties, talrijke functies in medische hoofdredacties en een leerstoel aan de gerenommeerde Stanford University spreken voor zich. Zijn kritische artikel over het gebrek aan kwaliteit en integriteit in medisch onderzoek is het meest gelezen wetenschappelijke artikel van onze tijd, met meer dan 3 miljoen views op een open science database. In oktober volgde een baanbrekende Corona-studie, Global perspective of COVID‐19 epidemiology for a full‐cycle pandemic

Daarin bewijst hij dat de meeste “Coronadoden” in de geïndustrialiseerde landen te wijten waren aan reeds bestaande aandoeningen. Hij heeft ook geen goed woord over voor de genomen maatregelen. Overmatige sterfgevallen, zegt hij, zijn vaak te wijten aan de collaterale schade ervan, zoals patiënten met een hartaanval die niet naar een dokter konden gaan. Werkloosheid, economische crises of sociaal isolement hebben een langdurig effect op ziekte- en sterftecijfers: alleen al 1,4 miljoen tuberculosepatiënten zouden in de komende vijf jaar kunnen sterven als gevolg van onderbreking van hun behandeling.

Gemiddelde leeftijd overlijden Coronadoden op hetzelfde niveau als levensverwachting

In de westerse landen ligt de gemiddelde leeftijd bij overlijden van de “Coronadoden” op hetzelfde niveau als de levensverwachting – dat wil zeggen rond de 80 jaar. Afwijkingen naar beneden komen alleen voor bij sociaal achtergestelde klassen en etnische minderheden. Voor de blanke Amerikaanse meerderheid ligt de gemiddelde waarde van 81 jaar twee jaar hoger. Ioannidis trekt studies in twijfel die beweren dat oudere Coronadoden tot 11 levensjaren verliezen: de auteurs ervan zouden geen rekening houden met de levensomstandigheden.

Gezonde ouderen sterven zelden

Om dit te staven, vergeleek hij de sterftecijfers tussen leeftijdsgroepen. Voor kwetsbare mensen in verpleeghuizen was dat maar liefst 25 procent. Andere mensen boven de 75 stierven in slechts twee procent van de gevallen, en tussen 65 en 74 was dat één procent. Het sterftecijfer onder jongeren was statistisch te verwaarlozen: bij risicopatiënten jonger dan 65 jaar daalde het sterftecijfer tot 0,2 procent, en bij gezonde jongeren tot 0,01 procent.

Het totale sterftecijfer was 0,19 procent. Hij kwam tot dit lage cijfer, hoewel hij het bij gebrek aan nauwkeuriger gegevens moest berekenen aan de hand van inconsistente en chaotische officiële cijfers. Het veelvuldige gebrek aan onderscheid of iemand aan Corona of aan reeds bestaande kwalen is overleden, maakt deel uit van zijn gefundeerde kritiek. Het werkelijke percentage zou dus nog lager kunnen zijn.

Hij gebruikt verschillende modellen om te illustreren hoe de situatie in de wereld zich de komende vijf jaar zou kunnen ontwikkelen. Zelfs als de wereldbevolking voor 60 procent geïnfecteerd zou zijn, zou het sterftecijfer door Corona slechts 2,9 procent van alle sterfgevallen hier bedragen.

Lockdown nevenschade

Hij schrijft het officiële dodental van een miljoen wereldwijd in het najaar toe aan “fouten en slecht management”. Lockdowns voor de hele bevolking zouden mensen met een hoog risico minder hebben beschermd dan mensen met een laag risico. Buitensporige overheidsmaatregelen kunnen ook “het leven, de economie, de beschaving en de samenleving als geheel beïnvloeden”.

Hun “catastrofale effect” op de geestelijke gezondheid is ook goed gedocumenteerd, zegt hij. “Veel maatregelen om een pandemie in te dammen kunnen in ernstige mate bijdragen tot destabilisatie. Honderden miljoenen mensen worden met hongersnood en ongebreidelde werkloosheid bedreigd”, aldus Ioannidis, vermanend maar zakelijk. Hij verwacht dat ernstige ziekten zoals tuberculose daardoor meer verspreid zullen raken. “Doeltreffende, precieze en zo weinig mogelijk ingrijpende maatregelen” zijn nodig om dit te voorkomen, zegt hij.

Maatregelen zonder resultaat

Aan het begin van het jaar hebben Ioannidis en drie Stanford collega’s een follow-up gedaan, Assessing Mandatory Stay‐at‐Home and Business Closure Effects on the Spread of COVID‐19. Zij onderzochten de statistische impact van maatregelen in tien landen – waaronder Zuid-Korea en Zweden, die grotendeels afzagen van lockdowns. Op één uitzondering na bleek dat zij geen effect hadden op de incidentie van infecties.

Hun samenvatting: “Na aftrek van de epidemische effecten en de effecten van minder restrictieve maatregelen vonden wij in geen van deze landen een duidelijk positief effect van strenge maatregelen op de ontwikkeling van het aantal gevallen”. Instructies om thuis te blijven of bedrijfssluitingen leverden geen voordelen op. Vergelijkbare dalingen van het groeipercentage zouden kunnen worden bereikt met minder stringente maatregelen, zoals aanbevelingen, aldus Ioannidis.

Daarmee schaart hij zich achter de stellingen van de bekende epidemioloog Sucharit Bhakdi, die een bestseller scoorde met “Corona, vals alarm?”. Hij is voorstander van het “Zweedse model”, dat al lang opzien baart met persoonlijke verantwoordelijkheid in plaats van dwangmaatregelen. Het establishment, dat anders zo dol is op “de wetenschap”, rukte uit om hem in diskrediet te brengen. YouTube maakte korte metten met zijn deskundige bezwaren door zijn kanaal te verwijderen. Ioannidis, daarentegen, straft de gevestigde pers met minachting voor ze. Toch zijn de implicaties van zijn studie enorm.

Ongehoorzame wetenschappers

De twee zijn niet de enigen die het publieke narratief op zijn kop zetten. In november is er bijvoorbeeld een wetenschappelijk onderzoek gehouden onder 10 miljoen mensen in Wuhan – het vermoedelijke beginpunt van de zogenaamde pandemie. Uit het onderzoek bleek dat geen enkele besmetting te wijten was aan asymptomatische positieve testresultaten – waarmee de algemene lockdowns en verboden opnieuw tot een lachertje werden.

https://www.frontnieuws.com/wetenschapper-vernietigt-de-corona-sprookjes-van-regeringen-en-elites/